سلام...تا حالا شده که به شدت عصبی بشوید و ندانید چه جوری باید بر این عصبانیت خودتان چیره بشوید؟
این اتفاق به‏وفور برای بچه‏ها پیش می‏آید.زیاد قهر می‏کنند و خیلی هم زود آشتی می‏کنند.اما من امشب به نکته‏ای جالبی برخورد کردم.کتابی را مطالعه می‏کردم که روش«خویشتن‏داری» را آموزش می‏داد.نوشته بود که لازم است همه‏ی ماها در طول روز فبل از انجام کارهای به‏خصوصی باید تمرین خویشتن‏داری داشته باشیم.روی یک صندلی به حالت راحتی نشسته و دست و پاها را از هم باز نگه می‏داریم.این حالت نشستن،به آرامش عضلات کمک بسیاری می‏کنند.بعد چشمانمان را می‏بندیم و به مدت یک‏دقیقه نفس‏های عمیق می‏کشیم.احساس خواهیم کرد که نه تنها جسم‏مان به‏حالت آرمیدگی رسیده؛بلکه به‏اعصاب‏مان هم استراحتی داده‏ایم.
اینجا را داشته باشید تا بقیه‏اش را در پست بعدی با هم دنبال کنیم.البته به یاری خدا سعی می‏کنم به طور منظم وبلاگ را به روزش کنم.فکر می‏کنم تعطیلی مدارس به‏خاطر سرما و یخبندان،موجب یخ بستن وبلاگ من هم شده.شنیدید که می‏گویند:«کمال هم نشینی در من اثر کرد؟»
تا درود بعدی...بدرود...